Additional notes/ekstra dane
W połowie lat osiemdziesiątych prowadzono również krótkotrwałe badania na stanowisku, należącym do epoki żelaza, kultury przeworskiej w Oblinie, a w końcu XIX w., podczas fundamentów pod plebanię w Maciejowicach, natrafiono na bogaty skarb monet rzymskich. O czasach badanych już wiemy, że przez ten teren wiódł szlak handlowy z przeprawy przez Wisłę w rejonie Kochów – Świerże, w kierunku Żelechowa, Łukowa i dalej na Ruś.
Bardziej intensywne osadnictwo na terenie obecnej gminy Maciejowice rozwinęło się w XII i XIII w., czemu sprzyjały tutejsze gleby – w części żyzne nadwiślańskie mady. Organizatorami tej akcji osadniczej były początkowo czynniki kościelne: zakon norbertynek z Płocka w rejonie Wargocina, kanonicy regularni z Czerwińska w rejonie Kochowa i prawdopodobnie biskupstwo poznańskie w rejonie Samogoszczy. We wszystkich tych ośrodkach najpóźniej w XIV wieku powstały parafie. W pierwszej połowie XV wieku pojawił się tutaj konkurencyjny ośrodek osadnictwa o charakterze rycerskim. Z nadania królewskiego okoliczne puszcze otrzymał wówczas ród Ciołków. Jedna z jego gałęzi osiadła w Maciejowicach i przyjęła nazwisko Maciejowkich. Przypuszcza się, że to Maciejowscy wybudowali i przyjęli jako swą siedzibę zamek w miejscu, które dziś nazywa się Podzamczem.
W 1507 roku stolnik sandomierski Kacper Maciejowski otrzymał od Zygmunta Starego przywilej lokacyjny na założenie miasta w nie istniejącej obecnie wsi Ostrów. Pół wieku później miasteczko to zostało przeniesione w pobliże wsi Maciejowice i odtąd nosiło jej nazwę. Przenosiny te związane były z dramatycznymi powodziami i zmianą koryta Wisły, która miała tutaj miejsce w połowie XVI w. Zmiany te ostatecznie przypieczętowały upadek Kochowa. Zakonnicy już w 1525 roku sprzedali swe dobra (rok później weszły one w skład dóbr podzameckich), a siedziba parafii, najpóźniej w początkach XVII wieku, została stamtąd przeniesiona do Maciejowic.
Dzieje rozrastania się majątku podzameckiego (stopniowo także na rejon Samogoszczy) nie są pełni znane. Wiemy, że w drugiej połowie XVII wieku jego właścicielami byli Stanisławscy (wojewoda kijowski Michał, a następnie jego córka Anna) i że dobra te znacznie ucierpiały w okresie potopu szwedzkiego. W Maciejowicach, które niezmiennie pozostawały jednym z najmniejszych miasteczek w okolicy, już wtedy istniał szpital – przytułek dla starców i szkółka, na którą Anna (po trzecim mężu nosząca nazwisko Zbąska) w testamencie spisanym w 1698 roku przeznaczyła znaczną kwotę, pod warunkiem, że prowadzić ją będą księża pijarzy. Po jej śmierci właścicielem majątku przez lat kilka pozostawał proboszcz parafii Św. Krzyża w Warszawie, ks. Bartłomiej Tarło. W 1705 roku w Podzamczu osiedli Potoccy, a w 1792 r. Zamoyscy.
10. X. 1794 r. na polach Podzamcza i pobliskiej wsi Oronne miała miejsce pamiętna bitwa, zwana bitwą pod Maciejowicami.
W początkach XIX wieku majątek podzamecki przeżywał swoje złote czasy. Po powrocie z kilkuletnich wojaży po Europie, posiadłość objął – wtedy człowiek jeszcze, wychowanek Staszica, od 1800 r. ordynat – Stanisław Kostka hrabia Zamoyski.[…]
http://www.maciejowice.pl/main.tresc.pl.10.html
